Kitapların kenarlarına not almayı seviyorum.Bir cümleyi, hele ki söz sultanlarının cümlelerini her okuyuşunuzda zihniniz farklı denizlere yelken açıyor. Bu denizlerde yelkeniniz rüzgarla, ruhunuz huzurla dolarken bir rüyada gibi hissedebiliyorsunuz kendinizi. Ve sonra rüyaların unutulduğu gibi unutulup gidiyor derin mavi seyahatiniz. İşte ufak notlar ile hafıza limanına demirliyor, kıyıya tekrar geldiğimizde gemimizi bıraktığımız gibi bulabiliyoruz.
İnsan aldığı notları okuyunca biraz da şaşırıyor, zamanında kazanılmış derinliğe birden bire tekrar erişiveriyor. Kazanımların korunması; hem düşünce ve duygu israfını önlüyor, hem de insana mutluluk veriyor.
İşte tüm bunlar insanı yazmaya biraz daha itiyor. Eskiler boşuna dememiş; söz uçar, yazı kalır diye. Ama inanın duygu ve düşünce sözden de hızlı uçuyor.
Kitap kenarlarına sığmayan notları da işte buraya yazıyorum. Düşüncede, duyguda ve fikirde o kadar fakirim ki, hiçbirini israf etmek istemiyorum.
