Geçen hafta cuma namazına camiye gittim. Ezan okunurken camiye girdim. Benim gibi ezanla camiye giren bir miktar daha cemaat vardı. Camideki cemaat sünnete duracaklar ama beş on saniye duramadılar. Kapıdan girenler ön saflara geçip boşlukları doldururken, kapıya yakın saf tutmuş ve boşlukları doldurmamış bir grubun önünden ve arasından geçmek durumunda kalıyordu. Tam da bu esnada arkalarda saf tutmuş, önünde boşluk olmasına rağmen oralara gitmemiş bir amca girenlere karşı; ezan okunurken de gelinir mi, bu kadar da geç kalınır mı gibisinden bir serzenişde bulundu. Tabii üzüldüm bir taraftan amcaya, bir taraftan da aklıma bir takım şeylerin gelmesiyle inceden bir tebessüm istemsiz olarak yüzümde belirdi.
Son anda camiye girenler aslında ne kadar da şanslılar, rahmeti kaçırmadılar, son anda da olsa yetişebildiler, girebildiler, Allah onlara girmeyi nasip etti. Amcanın da aslında bu duruma bir açıdan sevinmesi gerekirdi.
O an, amca o lafları ettiğinde düşündüm; acaba ahirette, cennete girileceği bir sırada, tam da cennetin kapıları kapanırken, son anda o amca yetişse, kapı tam manasıyla kapanmadan aradan girmeye çalışsa, ve ona dense ki; tam da kapılar kapanıyordu, bu vakitte de gelinir mi, biraz daha erken gelseydin ya!.. Ne olurdu o zaman o amcanın hali acaba? O lafları işittiğinde ne düşünürdü? O esnada güç bela içeri girse, girdiği an ne düşünürdü peki? Zaten zor bela girmiş, içinden bir şey der miydi o lafları edenlere? "Haklısınız, tam da kapı kapanırken gelmek olacak iş değil, çıkayım en iyisi" mi derdi? Yoksa "kapıdan geçmeme sevinmiyorsun da son anda girmeme mi laf ediyorsun?" derdi?
Biraz empati her toplulukda huzura katkı sağlar. Camiler ve mescitler de dünya üzerindeki en huzurlu yerler olmalıdır. Kendi içimizde huzuru sağlayalım ki bizden olmayanlar bize meyletsin, kalpleri bize ısınsın, bizden birisi olup huzuru yakalamaya çalışsın ve sonunda da kurtuluşa ersin.
Kapıdan ilk girmek ya da son girmek ayıplanacak bir şey değil, asıl ayıplanacak olanlar kapıdan hiç girmemek ve insanları o kapıdan soğutmaktır.
Kraldan çok kralcılığa gerek yok, zaten kralın buna ihtiyacı da yok..
